Η γιαγιά μου

Η γιαγιά μου ήταν μαζί μας από την αρχή της ζωής μου εως κ λίγες εβδομάδες πριν..
Εκείνη με μεγάλωσε, με τα παραμύθια και τις αληθινές ιστορίες της δύσκολης ζωής της..
με τα τραγούδια και με τις ευχές της.. 
Περήφανη γυναίκα.. μεγάλωσε 3 παιδιά μόνη της σε μια εποχή πολύ δύσκολη.. 
Άντρας κ γυναίκα μαζί , μάνα και πατέρας για τα παιδιά της.. 
Μου έλεγε.. "κρέμαγα το παιδί στο δέντρο κ θέριζα".. σκληρή δουλειά.. σκληρή ζωή..
Γερό σκαρί κ σκληρό καρύδι όμως, άντεξε σε όλα..
Είδε εγγόνια, είδε δισέγγονα, γέρασε περήφανη.. Τα μυαλά τετρακόσια ως το τέλος!
Συμβουλές κ νουθεσίες πρωτοποριακές η γιαγιά.. 
Πιο προοδευτική κ από τους ίδιους μου τους γονείς καμιά φορά.. Την αγαπούσα.. 
Έλειπα από το σπίτι κ ο πρώτος άνθρωπος που μου έλειπε ήταν εκείνη.. όχι η μάνα μου κ ο πατέρας μου αλλά εκείνη!
Είχε τις παραξενιές της.. της είχαν μείνει από τις δυσκολίες που πέρασε.. 
"Που πήγε κ σκοτώθηκε κ με άφησε με 3 παιδιά" θυμάμαι να λέει συνέχεια για τον άντρα της.. 
τον παππού που δεν γνώρισα.. τον πατέρα που δεν γνώρισε η μάνα μου.. Παράπονο δικαιολογημένο.. 

Δεν ήθελε να κάνουμε έξοδα, δεν ήθελε να πετάμε πράγματα.. το σύνδρομο της κατοχής βλέπεις..
"Θα έρθει καμιά κατοχή κ δεν θα έχετε παιδάκι μου" , μας έλεγε, ¨"μην τα πετάτε τα φαγιά"
Αφήναμε την κόρα από τις φέτες το ψωμί για το τέλος με τον αδερφό μου και θυμάμαι τις έπαιρνε κ τις έτρωγε γιατί νόμιζε ότι δεν τις θέλαμε κ θα τις πετάγαμε..
Άξια γυναίκα.. Περπατούσαμε μαζί κ πήγαινε πιο γρήγορα από μένα.. 
Η γιαγιούλα μου.. μας αγαπούσε κ την αγαπούσαμε.. 

Της κάναμε γενέθλια .. 102 χρονών κ ήταν θυμάμαι τόσο ευτυχισμένη! Την ρώτησα αν ήθελε τίποτα
κ μου απάντησε.."Τι να θέλω παιδάκι μου? Τα παιδιά μου κ τα εγγόνια μου είναι εδώ , τι άλλο να θέλω?"  Μου χαμογέλασε κ γελάγανε και τα μάτια της.. 
Έτσι ήταν η γιαγιά μου, αγέρωχη, ευθυτενής κ περήφανη.. 
Δυο χρόνια μετά στα 104 δεν άντεξε άλλο.. δεν ήθελε άλλο.. ήθελε να "φύγει" , είχε κουραστεί , μου το έλεγε.. "Τι με φιλάς παιδάκι μου" μου έλεγε , "για φίλημα είμαι εγώ τώρα?" και εγώ την αγκάλιαζα κ της έλεγα ότι την αγαπάμε κ ότι τη θέλουμε μαζί μας όσων χρονών κ να είναι..

"Σε περίμενα.." ήταν τα τελευταία λόγια που μου είπε.. "κουράστηκα , να ξεκουραστώ.." 
Μου έδωσε πολλές φορές την ευχή της κ "έφυγε" τελικά.. 
Ξεκουράστηκε όπως το ζήτησε..

Μου λείπει ήδη.. Πάω στο σπίτι των γονιών μου κ την ψάχνω.. μου φαίνεται άδειο χωρίς εκείνη... χωρίς τη γιαγιούλα μου.. 
Μπορεί να "έφυγε" αλλά για μένα θα είναι πάντα εδώ δίπλα μου , στη ζωή μου , στις αναμνήσεις μου.. στην καρδιά μου..