Εχω πάντα στο μυαλό μου την φράση από την ταινία " Ο κύκλος των χαμένων ποιητών" Sieze the day - Άδραξε τη μέρα!
Αυτό κάνω.. Ζω το σήμερα! Στάση ζωής - Ζήσε έντονα την κάθε στιγμή!
Γιατί αυτά μένουν , οι στιγμές..
Ένα κολάζ στιγμών είναι η ζωή μας γιαυτό πρέπει να προσέχουμε τα κομματάκια μας τις στιγμές μας..
Γιατί κοιτώντας πίσω αυτό έχει να δει ο καθένας μας.. το δικό του προσωπικό και μοναδικό κολάζ..
Κολάζ αναμνήσεων , κολάζ αισθήσεων και αισθημάτων..
Carpe Diem , λοιπόν , sieze the day!
Οταν μάθαινα να οδηγώ, έκανα παραπάνω μαθήματα για να μου γίνουν τα φλας βίωμα, έτσι έλεγε ο δάσκαλος..
Και έτσι έγινε, βγάζω φλας για να αλλάξω λωρίδα, φλας για να στρίψω , φλας ακόμη και αν είμαι μόνη στο δρόμο , φλας πάντα!
Το κακό όμως είναι ότι από ότι παρατηρώ τελευταία είμαι από τους λίγους οδηγούς που το κάνουν!
Όλοι οι άλλοι μοιάζει να το έχουν ξεχάσει!
Στρίβουν χωρίς προειδοποίηση, σταματούν όπως τους βολέψει έτσι απλά, σου χώνονται σιγά σιγά ετσιθελικά για να αλλάξουν λωρίδα και εσύ φυσικά πρέπει να υποχωρήσεις..
Και αν τολμήσεις να πεις κάτι σε κάποιον , θα σε βρίσει και από πάνω κατά το πνεύμα των ημερών!
Και αναρωτιέσαι, τι έγινε? Άλλαξαν οι κανόνες από τότε που πήρα το δίπλωμα? Καταργήθηκαν τα φλας? Δεν υπάρχουν στα αυτοκίνητα τους? Είναι τόσος μεγάλος κόπος να τα ανάψεις?
Και όμως υπάρχουν και είναι μια τόσο δα μικρή κινησούλα!
Γιατί πρέπει να μην τηρούμε κανέναν κανονισμό? Αυτό είναι μαγγιά??
Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω..
I watched Lars Von Trier's "Melancholia" last week and I was so impressed that even now that a week has passed the movie is still stuck in my mind!
Lars Von Trier is a "difficult" director and his movies are not likeable from everyone.
He suffers from depression and many fobias , he has himself once said "Basically, I'm afraid of everything in life except filmmaking" , "persona non grada" lately in Cannes Festival, he sees things from another point of view and he makes masterpieces!
In this film, he allows us to see into his soul and to travel along with him..
Melancholia is about two sisters, their relationship and their lives while a strange blue planet , melancholia is approaching earth with the danger to collide with earth.
The film is devided in two chapters , Jastin and Claire. Each one of them is about the life , thoughts and feeling of the sisters.
Then the movie begins and you feel like you have visited a gallery and you're wandering around , looking at magnificent paintings while the incredible Wagner's music is overflowing the air.
The photography is amazing, my top scene though is the one when Kirsten Danst is lying naked on a rock under the blue planet light. It was like a renaissance painting and so beautiful that it will be forever in my mind.
Wagner's music , prelude Tristan and Izolde sometimes calm and others pretty intense makes you feel like you're part of the movie. Just amazing! http://youtu.be/yKlKbrxMcE0
You feel enchanted from the very first moment!
The end very intense and sensational. The acting superb. "Melancholia" is just magic!
Lars Von Trier combined painting , music and cinema and made an astonishing film!
You should see it!
Λατρεύω τον κινηματογράφο, όπως και το θέατρο.
Πηγαίνω σινεμά συχνά , σχεδόν κάθε εβδομάδα και το απολαμβάνω.
Συνήθως δηλαδή γιατί κάποιες φορές, που δυστυχώς είναι αρκετές , υπάρχουν κάποια άτομα τριγύρω που κάνουν την απίστευτη φασαρία και εκεί έρχεται και η απορία μου!
Αφού ήθελαν να μιλήσουν και να κάνουν χαβαλέ γιατί ήρθαν σινεμά?
Εγώ όταν θέλω να δω τους φίλους μου , να πούμε τα νέα μας και να γελάσουμε πάω για καφέ ή έστω για ποτό , όχι σινεμά!
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι κινηματογράφος σημαίνει αφοσιώνομαι στη πλοκή και την δράση του έργου και για να γίνει αυτό κάνω ησυχία?
Δεν μπορούν να σκεφτούν ότι δεν είναι στο σαλόνι τους που μπορούν να κάνουν ότι θέλουν ?
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πρέπει να σεβαστούν τους διπλανούς τους και να κάνουν ησυχία ?
Αμα δεν σου αρέσει το έργο σηκώνεσαι και φεύγεις , δεν υποχρεώνεις τον άλλο να σε ανέχεται..
Αμα δε, κάνεις παρατήρηση ή που δεν θα τους αγγίξει καθόλου και θα συνεχίσουν σαν να μην είπες τίποτα , σαν να μην υπάρχεις ή που θα στην "πουν" κιόλας.
Και εκεί αναρωτιέσαι.. που πήγε ο σεβασμός? που πήγε το φιλότιμο?
Δεν μάθανε τίποτα ή το χάσανε στο δρόμο?
Είναι μαγκιά να κάνω ότι μου γουστάρει χωρίς να σκέφτομαι τίποτα και κανέναν?
Και άμα μου κάνουν παρατήρηση να απαντώ με αγένεια και να βγαίνω και από πάνω?
Αυτά τα άτομα , ανεξαρτήτου ηλικίας δεν γνωρίζουν ότι το δικαίωμα του καθενός μας σταματάει εκεί που ξεκινάει το δικαίωμα του διπλανού μας?
The last few years I have the need to go on holiday to less popular and crowded places that's why I choose
small Greek far away from Athens islands.
This year I went to Nisyros and Astypalea. They both were wonderful!
Nisyros has a wild beauty, an active volcano with one of the biggest calderas in the world of height 650m and diameter 6000 m, wonderful narrow streets, really friendly people
and the most delicious "revithokeftedes"!
I stayed there for 4 days and I had a great time.
I loved walking around the picturesque narrow streets full of really friendly cats , enjoyed looking the sun to set into the sea and felt awe and excitement when visiting the volcano and walked down into the crater.
It smelled of Sulphur (it's like a rotten egg) and it was hot but it was an amazing experience!
I felt astonished by its greatness!
And Sunday came and we left Nisyros early in the morning to go to Astypalea by ship and I saw the most wonderful sunrise! There is nothing like watching the sunrise or the sunset from a ship!
Astypalea was the most wonderful place! I fell in love with it in the very first moment!
I went swimming to a beach named Blue port the first day and I was speechless by it's beauty and the crystal water! The same day I went up the "Chora" in the afternoon and up the old castle and there was the most amazing view! I couldn't stop taking pictures of everything!
There were the most wonderful beaches I have ever been to, in Astypalea. Every kind. With easy access or with a little bit of adventure, with sand or with pebbles but all of them were with crystal water!
I loved them!
There were a couple of wondeful villages by the sea and Chora was the most picturesque with the windmills, the narrow streets and the castle.
The people were so friendly that it felt like home! Plus I ate the most delicious sweets!
I stayed there for 5 days but I wanted to stay more!
I couldn't , of course but I gave myself the promise to come back , soon!
Πολύ καιρό πήγαινα στο Φάληρο για καφέ, έβλεπα το Θωρηκτό Αβέρωφ από μακριά και όλο έλεγα την επόμενη φορά θα κανονίσω να το επισκεφθώ!
Και κάθε φορά θα ήταν την επόμενη φορά.. ξέρετε όπως αναβάλλουμε συνήθως πράγματα και όλο 'θα' κάνουμε!
Ακόμη και στις διακοπές μου αυτό σκεφτόμουν! Και μόλις γύρισα το "θα" έγινε πράξη!
Βρήκα ώρες και μέρες επισκέψεων , είσοδο , το κανόνισα κ πήγα!
Στην αρχή ένοιωθα σαν χαμένη! Τεράστιο , εντυπωσιακό, δεδαλώδες! Δεν ήξερα σε ποια πόρτα να μπω , τι διάδρομο να ακολουθήσω, τι να δω!
Ευτυχώς σε κάποια στιγμή , συναντήσαμε έναν αξιωματικό ο οποίος μας είδε χαμένους και θέλησε να μας βοηθήσει.
Μας έκανε μια καταπληκτική ξενάγηση , μας πήγε σε μια νέα πτέρυγα που μόλις αυτές τις μέρες άνοιξε για το κοινό , είδαμε τους κοιτώνες των ναυτών, τα διαμερίσματα των υπαξιωματικών, των αξιωματικών, του υπάρχου , ακόμη και του ναυάρχου Κουντουριώτη.
Είδαμε τις αποθήκες τροφίμων, τα μαγειρία , την γέφυρα με τα χειριστήρια , το εκκλησάκι τους, τα πυροβόλα.
'Ηταν τόσο εντυπωσιακά , τόσο ζωντανά όλα... Σαν να μην το άγγιξε ο χρόνος..
Σαν να περιμένεις να δεις τους ναύτες να γεμίζουν κάρβουνο ,
να ακούσεις τα παραγγέλματα...
Δεν μπορούσες παρά να νοιώσεις ένα δέος και μια περηφάνια πατώντας πάνω σε αυτό το πλοίο!
Ένα ζωντανό κομμάτι ιστορίας! Είναι εκεί , υπάρχει και αναπνέει ,
να μας θυμίζει τις αξίες που κάποτε είχαμε και ίσως λίγο χάσαμε τα τελευταία χρόνια..
Νοιώθεις την ανάταση ψυχής , την περηφάνια να πλανιέται στον αέρα,
στα καταστρώματα και τους διαδρόμους του πλοίου, στα μάτια του πληρώματος του..
Φεύγοντας το νοιώθεις κ εσύ! Το παίρνεις μαζί σου..
Φέτος γιορτάζει τα 100 χρόνια του και στις 18 Σεπτέμβρη θα έχουν γιορτή. Θέλω να ξαναπάω!
Όλοι πρέπει να πάμε ξανά κ ξανά! Εδώ είναι και η ιστοσελίδα του για περισσότερες πληροφορίες. http://www.bsaverof.com/
Είναι επισκέψιμο καθημερινά και η είσοδος μόνο 2 ευρώ!
Οπως είπε ο φίλος μου ο Άγγελος , τα καλύτερα 2
ευρώ που έδωσα ποτέ!
