Πότε?

Αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα είναι εξωφρενικά..
Μας ζητάνε να πληρώσουμε έξτρα φόρους για τα εισοδήματα της προηγούμενης χρονιάς για τα οποία έχουμε ήδη πληρώσει φόρο πέρσι! Φόρο στον φόρο δηλαδή!
Μας ζητάνε να πληρώσουμε φόρο για το σπιτάκι που μετά κόπων και βασάνων, με αίμα και ιδρώτα μιας ζωής καταφέραμε να αποκτήσουμε.
Μας ζητάνε να πληρώσουμε φόρο για εισοδήματα πάνω από 5.000 ευρώ δηλαδή και ένας άνεργος ακόμη θα πρέπει να πληρώσει!
Μας ζητάνε να πληρώσουμε αυξημένο ΦΠΑ έως και ως για την μπουγάτσα, αυξημένο φόρο στην βενζίνη , στο πετρέλαιο, στα τέλη κυκλοφορίας, σε όλα!
Μας ζητάνε να καταργηθεί η συλλογική σύμβαση , να γίνουν μειώσεις μισθών και να δουλεύουμε για πενταροδεκάρες και η δουλειά να γίνει δουλεία!


Είναι  ηγέτες κράτους αυτοί που σου ζητάνε όλα αυτά? Είναι δικοί μας άνθρωποι αυτοί που πίνουν το αίμα του λαού τους? 
Κάτι δεν πάει καλά εδώ! Δεν είναι πατρίδα , δεν είναι η χώρα μου πια! Δεν την αναγνωρίζω!
Κάθε μέρα που περνάει θέλω όλο και πιο πολύ να φύγω!  
Κάθε μέρα που περνάει θέλουν όλο και πιο πολλοί να φύγουν!


Ούτε να διαμαρτυρηθείς δεν μπορείς πλέον! Μας φιμώνουν , μας ρίχνουν δακρυγόνα , ρίχνουν ξύλο σε αθώους πολίτες οποιασδήποτε ηλικίας. Δεν είναι ελεύθερο κράτος αυτό!
Είμαστε υποχείρια , πιόνια κάποιων και παίζουν χοντρά παιχνίδια εις βάρος μας!


Πάντα έλεγα πως ακόμη  και οι σκλάβοι ξυπνάνε! 
Η ερώτηση είναι πότε?

Στιγμές

Εχω πάντα στο μυαλό μου την φράση από την ταινία " Ο κύκλος των χαμένων ποιητών"  Sieze the day - Άδραξε τη μέρα!  
Αυτό κάνω.. Ζω το σήμερα! Στάση ζωής - Ζήσε έντονα την κάθε στιγμή! 
Γιατί αυτά μένουν , οι στιγμές.. 

Ένα κολάζ στιγμών είναι η ζωή μας γιαυτό πρέπει να προσέχουμε τα κομματάκια μας τις στιγμές μας.. 
Γιατί κοιτώντας πίσω αυτό έχει να δει ο καθένας μας.. το δικό του προσωπικό και μοναδικό κολάζ..
Κολάζ αναμνήσεων , κολάζ αισθήσεων και αισθημάτων.. 


Carpe Diem , λοιπόν , sieze the day!

Φλας

Οταν μάθαινα να οδηγώ, έκανα παραπάνω μαθήματα για να μου γίνουν τα φλας βίωμα, έτσι έλεγε ο δάσκαλος..
Και έτσι έγινε, βγάζω φλας για να αλλάξω λωρίδα, φλας για να στρίψω , φλας ακόμη και αν είμαι μόνη στο δρόμο , φλας πάντα!
Το κακό όμως είναι ότι από ότι παρατηρώ τελευταία είμαι από τους λίγους οδηγούς που το κάνουν!
Όλοι οι άλλοι μοιάζει να το έχουν ξεχάσει! 
Στρίβουν χωρίς προειδοποίηση,  σταματούν όπως τους βολέψει έτσι απλά, σου χώνονται σιγά σιγά  ετσιθελικά για να αλλάξουν λωρίδα και εσύ φυσικά πρέπει να υποχωρήσεις.. 
Και αν τολμήσεις να πεις κάτι σε κάποιον , θα σε βρίσει και από πάνω κατά το πνεύμα των ημερών! 


Και αναρωτιέσαι, τι έγινε? Άλλαξαν οι κανόνες από τότε που πήρα το δίπλωμα?  Καταργήθηκαν τα φλας? Δεν υπάρχουν στα αυτοκίνητα τους? Είναι τόσος μεγάλος κόπος να τα ανάψεις? 


Και όμως υπάρχουν και είναι μια τόσο δα μικρή κινησούλα! 


Γιατί πρέπει να μην τηρούμε κανέναν κανονισμό? Αυτό είναι μαγγιά??
Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω..  

Melancholia - Lars Von Trier

I watched Lars Von Trier's "Melancholia" last week and I was so impressed that even now that a week has passed the movie is still stuck in my mind!


Lars Von Trier is a "difficult" director and his movies are not likeable from everyone.
He suffers from depression and many fobias , he has himself once said "Basically, I'm afraid of everything in life except filmmaking" , "persona non grada" lately in Cannes Festival, he sees things from another point of view and he makes masterpieces!

In this film, he allows us to see into his soul and to travel along with him..
Melancholia is about two sisters, their relationship and their lives while a strange blue planet , melancholia is approaching earth with the danger to collide with earth.

The film is devided in two chapters , Jastin and Claire. Each one of them is about the life , thoughts and feeling of the sisters.


Then the movie begins and you feel like you have visited a gallery and you're wandering around , looking at magnificent paintings while the incredible Wagner's music is overflowing the air.
The photography is amazing, my top scene though is the one when Kirsten Danst is lying naked on a rock under the blue planet light. It was like a renaissance painting and so beautiful that it will be forever in my mind.
Wagner's music , prelude Tristan and Izolde sometimes calm and others pretty intense makes you feel like you're part of the movie. Just amazing!   http://youtu.be/yKlKbrxMcE0
You feel enchanted from the very first moment!

The end very intense and sensational. The acting superb.  "Melancholia" is just magic! 
Lars Von Trier combined painting , music and cinema and made an astonishing film!
You should see it!

Σινεμά και Απορία

Λατρεύω τον κινηματογράφο, όπως και το θέατρο. 
 Πηγαίνω σινεμά συχνά , σχεδόν κάθε εβδομάδα και το απολαμβάνω.
 Συνήθως δηλαδή γιατί κάποιες φορές, που δυστυχώς είναι αρκετές , υπάρχουν κάποια άτομα τριγύρω που κάνουν την απίστευτη φασαρία και εκεί έρχεται και η απορία μου! 
Αφού ήθελαν να μιλήσουν και να κάνουν χαβαλέ γιατί ήρθαν σινεμά?  
Εγώ όταν θέλω να δω τους φίλους μου , να πούμε τα νέα μας και να γελάσουμε πάω για καφέ ή έστω για ποτό , όχι σινεμά!


Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι κινηματογράφος σημαίνει αφοσιώνομαι στη πλοκή και την δράση  του έργου και για να γίνει αυτό κάνω ησυχία? 
Δεν μπορούν να σκεφτούν ότι δεν είναι στο σαλόνι τους που μπορούν να κάνουν ότι θέλουν ?
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πρέπει να σεβαστούν τους διπλανούς τους και να κάνουν ησυχία ?


Αμα δεν σου αρέσει το έργο σηκώνεσαι και φεύγεις , δεν υποχρεώνεις τον άλλο να σε ανέχεται..
Αμα δε, κάνεις παρατήρηση ή που δεν θα τους αγγίξει καθόλου και θα συνεχίσουν σαν να μην είπες τίποτα , σαν να μην υπάρχεις ή που θα στην "πουν" κιόλας. 


Και εκεί αναρωτιέσαι.. που πήγε ο σεβασμός? που πήγε το φιλότιμο?
Δεν μάθανε τίποτα ή το χάσανε στο δρόμο? 
Είναι μαγκιά να κάνω ότι μου γουστάρει χωρίς να σκέφτομαι τίποτα και κανέναν? 
Και άμα μου κάνουν παρατήρηση να απαντώ με αγένεια και να βγαίνω και από πάνω?


Αυτά τα άτομα , ανεξαρτήτου ηλικίας δεν γνωρίζουν ότι το δικαίωμα του καθενός μας σταματάει εκεί που ξεκινάει το δικαίωμα του διπλανού μας? 

Summer holidays

The last few years I have the need to go on holiday to less popular and crowded places that's why I choose 
small Greek far away from Athens islands. 
This year I went to Nisyros and Astypalea. They both were wonderful! 


Nisyros has a wild beauty, an active volcano with one of the biggest calderas in the world of height 650m and diameter 6000 m, wonderful narrow streets,  really friendly people 
and the most delicious "revithokeftedes"!
 I stayed there for 4 days and I had a great time. 

I loved walking  around the picturesque narrow streets full of really friendly cats , enjoyed looking the sun to set into the sea and felt awe and excitement when visiting the volcano and walked down into the crater.

It smelled of Sulphur (it's like a rotten egg) and it was hot but it was an amazing experience! 
I felt astonished by its greatness!

And Sunday came and we left Nisyros early in the morning to go to Astypalea by ship and I saw the most wonderful sunrise!  There is nothing like watching the sunrise or the sunset from a ship!






Astypalea was the most wonderful place! I fell in love with it in the very first moment!
I went swimming to a beach named Blue port the first day and I was speechless by it's beauty and the crystal water!  The same day I went up the "Chora"  in the afternoon and up the old castle and there was the most amazing view!  I couldn't stop taking pictures of everything! 

There were the most wonderful beaches I have ever been to, in Astypalea.  Every kind.  With easy access or with a little bit of adventure, with sand or with pebbles but all of them were with crystal water!
I loved them! 

There were a couple of  wondeful villages by the sea  and Chora was the most picturesque with the windmills, the narrow streets and the castle. 
The people were so friendly that it felt like home! Plus I ate the most delicious sweets! 

I stayed there for 5 days but I wanted to stay more! 
I couldn't , of course but I gave myself the promise to come back , soon! 

Επίσκεψη στο Αβέρωφ

Πολύ καιρό πήγαινα στο Φάληρο για καφέ,  έβλεπα το Θωρηκτό Αβέρωφ από μακριά και όλο έλεγα την επόμενη φορά θα κανονίσω να το επισκεφθώ! 
Και κάθε φορά θα ήταν την επόμενη φορά.. ξέρετε όπως αναβάλλουμε συνήθως πράγματα και όλο 'θα' κάνουμε!
Ακόμη και στις διακοπές μου αυτό σκεφτόμουν! Και μόλις γύρισα          το "θα" έγινε πράξη!
Βρήκα ώρες και μέρες επισκέψεων , είσοδο , το κανόνισα κ πήγα! 


Στην αρχή ένοιωθα σαν χαμένη! Τεράστιο , εντυπωσιακό, δεδαλώδες! Δεν ήξερα σε ποια πόρτα να μπω , τι διάδρομο να ακολουθήσω, τι να δω! 
Ευτυχώς σε κάποια στιγμή , συναντήσαμε έναν αξιωματικό ο οποίος μας είδε χαμένους και θέλησε να μας βοηθήσει. 
Μας έκανε μια καταπληκτική ξενάγηση , μας πήγε σε μια νέα πτέρυγα που μόλις αυτές τις μέρες άνοιξε για το κοινό , είδαμε τους κοιτώνες των ναυτών, τα διαμερίσματα των υπαξιωματικών, των αξιωματικών, του υπάρχου , ακόμη και του ναυάρχου Κουντουριώτη. 
Είδαμε  τις αποθήκες τροφίμων, τα μαγειρία , την γέφυρα με τα χειριστήρια , το εκκλησάκι τους, τα πυροβόλα. 
'Ηταν τόσο εντυπωσιακά , τόσο ζωντανά όλα... Σαν να μην το άγγιξε       ο χρόνος.. 
Σαν να περιμένεις να δεις τους ναύτες να γεμίζουν κάρβουνο ,  
να  ακούσεις τα παραγγέλματα... 


Δεν μπορούσες παρά να νοιώσεις ένα δέος και μια περηφάνια πατώντας πάνω σε αυτό το πλοίο! 
Ένα ζωντανό κομμάτι ιστορίας!  Είναι εκεί , υπάρχει και αναπνέει , 
να μας θυμίζει τις αξίες που κάποτε είχαμε και ίσως λίγο χάσαμε τα τελευταία χρόνια.. 
Νοιώθεις την ανάταση ψυχής , την περηφάνια να πλανιέται στον αέρα,
 στα καταστρώματα και τους διαδρόμους του πλοίου, στα μάτια του πληρώματος του..
Φεύγοντας το νοιώθεις κ εσύ!   Το παίρνεις μαζί σου.. 




Φέτος γιορτάζει τα 100 χρόνια του και στις 18 Σεπτέμβρη θα έχουν γιορτή.  Θέλω να ξαναπάω! 
Όλοι πρέπει να πάμε ξανά κ ξανά! Εδώ είναι και η ιστοσελίδα του για περισσότερες πληροφορίες. http://www.bsaverof.com/
 Είναι επισκέψιμο καθημερινά και η είσοδος μόνο 2 ευρώ!  

Οπως είπε ο φίλος μου ο Άγγελος , τα καλύτερα 2 
ευρώ που έδωσα ποτέ!

Αυτοκριτική

Οι άνθρωποι γύρω μας  μπορεί να μας εκπλήσουν, να μας απογοητεύουν , να μας πονάνε , να μας θυμώνουν.. 
 Μέσα στη ζωή μας όμως είναι όλο αυτό , κομμάτι της όπως και το να μας αγαπάνε, να μας κάνουν να γελάμε , να απολαμβάνουμε στιγμές όμορφες , γεμάτες.
'Αλλωστε το ίδιο δεν μπορεί να συμβεί και με τον ίδιο μας τον εαυτό?


Μπορεί άραγε ο καθένας μας να φιλτράρει τις συμπεριφορές των ανθρώπων δίπλα του και να τους δεχτεί όπως είναι?
 Να κρατήσει τα καλά στοιχεία , να χαρεί γι'αυτά και απλά να 
αποδεχτεί τα άσχημα?
Μήπως όλοι μας θα ήμασταν καλύτεροι αν μπορούσαμε να φιλτράρουμε τη δικιά μας συμπεριφορά και να κρατήσουμε 
τα καλά μας  μόνο?


  Δύσκολο!  Άνθρωποι είμαστε , έχουμε αδυναμίες , ελαττώματα.  
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι αυτοκριτική. 
 Χρειάζεται να βρεις την ψυχραιμία , την δύναμη και την ψυχή να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου , να του μιλήσεις ανοιχτά.. να τον αφουγκραστείς.. να τον νοιώσεις 

Να καταλάβουμε τον εαυτό μας ,  να τον δούμε στη σωστή του διάσταση με τα καλά και τα άσχημα του, να τον δεχτούμε ,
 να τον αγαπήσουμε.. 
Να τον επαινέσουμε αλλά και να τον μαλώσουμε..


Να βγούμε λίγο εκτός και να μας δούμε σαν τρίτοι.  
Να συμφιλιωθούμε με τους εαυτούς μας και μετά  και με τους ανθρώπους δίπλα μας..

Σκέψεις και αισθήματα

Σκέψεις , αισθήματα , εικόνες.. Πόσες έχεις ξοδέψει.. Πόσες έχεις μοιραστεί, πόσες έχεις κρατήσει μέσα σου?  Η συντροφιά σου τις κρύες μοναχικές μέρες! 
Ξυπνάς ένα πρωί και αναρωτιέσαι .. Γιατί είμαι εδώ ? Τι λάθη έκανα?   Τι σωστά? Ποιος μπορεί να το κρίνει? Το λάθος για σένα μπορεί να είναι σωστό για άλλους και το ανάποδο. 
Κάνει καλό να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά?
Τι είναι καλύτερα , να βάζεις στόχους και να τους κρατάς πάση θυσία ως το τέλος και ας θυσιάζεις πράγματα?    'Η να προσαρμόζεις , να μειώνεις , να υποχωρείς στο όνομα της αγάπης, του τώρα ,   του σήμερα?
Μπορείς να διαλέξεις στα σίγουρα?   Το άγνωστο είναι γοητευτικό.. Δεν ξέρεις ποτέ τι φέρνει η επόμενη μέρα..
Και αν μια μέρα ξυπνήσεις και κοιτάξεις πίσω και μετανοιώσεις?     
Τι μπορείς να κάνεις γιαυτό? 
Να μοιράζεσαι σκέψεις, ιδέες , αισθήματα, στιγμές.. Να ρισκάρεις.. Πληγώνεσαι, ναι. 
Αναρωτιέσαι όμως , αξίζει? Και ανταπαντάς! Και βέβαια αξίζει γιατί έχεις προχωρήσει με την καρδιά σου , γιατί έχεις γεμίσει την ψυχή σου!  Άξιζε, αξίζει!
Αυτό είχα απαντήσει στον εαυτό μου παιδί αυτό απαντάω και τώρα , τόσα χρόνια μετά..

Theatre

I love theatre.. I believe it's the best form of entertainment. I feel so content every time after a good performance.
My soul is filled with joy and my heart  blooms.
The last performance I attended was Richard the 3rd , directed by Sam Mendes and  Kevin Spacey was starring.
It was really a magnificent performance.  The direction was amazing, I was astonished with the scene around the table with the two opponents of the thrown and all the ghosts of Richard's leathal actions.
Inspired was also the way that Sam Mendes found to present each person's death. 
All actors were wonderfully acted and I especially liked queen Elizabeth and Lady Ann. 
Kevin Spacey was amazing! I cannot find the words to describe my feelings for the greatness of  his performance! Just absolute respect! 
It was a magic!  Thousands of fireworks burst into my mind and heart!

Μπλε

Μπλε.. ένα χρώμα... μια ιστορία... Τι να διηγηθείς και τι να αφήσεις .. Καλά λένε πως η ζωή έχει την μεγαλύτερη φαντασία. Μια ιστορία και αυτή.. Μια φαντασία... μια πανδαισία εικόνων και αισθημάτων.

Τοπία , άνθρωποι, εικόνες , συναισθήματα , λέξεις και σιωπές.

Χαρές και λύπες, δάκρυα και χαμόγελα..

'Ενα μόνιμο χαμόγελο , ασπίδα ενάντια σε όλα... προστασία... στάση ζωής..

Ξορκίζεις το κακό με ένα χαμόγελο..

Παραθυράκι της ψυχής

Πάντα έγραφα.. από παιδί. Καλά, άσχημα, σκέψεις, αισθήματα παίρνανε μορφή στο χαρτί και ζωντάνευαν, εξορκίζονταν, ανάσαιναν..
Κάτι σαν προσωπική εξομολόγηση.. εξομολόγηση στον ίδιο σου τον εαυτό.. ανοίγεις ένα παραθυράκι και κοιτάς μέσα και μετά το αφήνεις ανοιχτό, μπαίνουν λουλούδια, βγαίνουν ευωδιές.

'Εκλεισα τα μάτια απόψε πλάι στη θάλασσα, αφέθηκα, άδειασα.. άκουγα μόνο το κύμα να σκάει στην ακροθαλασσιά. Αφουγκραζόμουν..  Και δεν υπήρχε τίποτα άλλο.. Η θάλασσα και εγώ μόνο και αυτός ο ρυθμικός ήχος των κυμάτων.. 

 Την λατρεύω την θάλασσα. Εξημερώνει και εξαγνίζει την ψυχή μας.. Παίρνει τις έγνοιες , φέρνει τα όνειρα.. Στοχάζεται και ταξιδεύει.. 
'Ηρεμη, άγρια, μια αύρα μαγική.. 

We Greeks

Everybody is familiar with our horrible economical situation , but there are some to believe that it's the people's fault and not the politicians. 
They blame us that we are lazy people who all day and every day are out in the cafes instead of working and that all this happened due to our way of life!


But it's not like this! We do like to go out till really late sometimes and enjoy our lives but we do work and in fact we work a lot.  
Of course they are some people (especially in the public services) that they are lazy but the majority of Greek people are not! 
We like our work and we work hard so as to be able to enjoy our life after the work. 
Some people including me do two jobs in order to earn more money and be able to have a better life. 
We don't live a luxurious life , we just know how to enjoy it! I mean we like to go out but that does not mean we spent a huge amount of money! You can go out and have only a drink or a coffee and find bargains to go to the cinema or theatre.


Everything is a matter of priorities, we don't have as priority to buy all the fashionable clothes or to buy expensive cars or houses , we have as priority to have the chance to go out with a friend and spent a couple of happy hours.


Our economical situation is a result of our politicians that are no good at all and the whole state apparatus that  has never worked correct and with meritocracy,  people inside the system or very close to it and politicians that embezzled way lot of money!


We  the simple people didn't spent our country's money or money we didn't have ( at least the majority of us) We are just hard working but merry people who like to enjoy every moment of our lives. 

Bon Jovi concert

Since I was a teenager, I liked Bon Jovi, I bought their records, listened to their songs , saw their video-clips and I had posters with John Bon Jovi on all the walls of my room!
Concerts were held all around the world but not here and I was too young to go abroad so I felt quite frustrated! 
  In fact there were no concerts at all held in Athens that time , not of  anyone really famous and popular singer or band and we all were disappointed and wondered whether we would have the chance to see all our favourite ones , one day.

 Finally that day came! The last 5-6 years we have been able to see almost all of them, Depeche Mode, Duran-Duran, A-HA, Kylie Minogue, Madonna, U2 and finally Bon Jovi!


 Yesterday at the Bon Jovi concert was one of the happiest moments in my life!  They started at around 9.20 and they were singing for about 2 and a half hours. 
They were amazing , the crowd was in a delirium and I felt like a teenager again! 
"Raise your hands" they sang at the beginning and we all stood up and raised our hands.  Second was one of my favourite songs "Give love a bad name" and we sang together with John Bon Jovi. 
They played all the beloved songs ,  John's voice and Richie's quitar were amazing and the crowd was astonished!  
At some point of the concert, John took a Greek flag put it over him and sang "Bed of roses" right beside the crowd (there was a circle bridge like a ring that allowed John to move around the crowd in arena) It was a really moving moment!


Time passed by really quickly and the concert was about to end.. The crowd applaud and shouted and the group came back to the stage for the final part in which three great songs were included!
"Do you know this song ?" John asked us , we said YES and we sang all together "Wanted dead or alive"  , I was almost crying from happiness at that point!
Then it was the turn of the amazing " Always" and the last song was " Livin' on a prayer" ! 
John told us to be optimistic and that we'll manage to get through these difficult times and he started singing only with his quitar and we joined our voices with his. 


It was absolutely thrilling to hear almost 80.000 people to sing "wow, we're half way there, livin' on a prayer, take my hand and we'll make it I swear"

Friends

We used to make friends at school, at work, out in the real world in general , few years ago and in my case this have changed. 
I of course have friends who I met in the normal way but I have also the luck to have met some great people who became friends through internet.


I met my best friend in 2002 through internet but I could never imagine that I could meet people that live in other countries far away and I could bond with them as if they are next door! 
But in my great surprise that happened this year through twitter. 
 I haven't met them in person yet but I really feel very close like true friendship feels like and I believe that I will meet them , one day soon.






                                                                                                                                                                               Friendship is rare but valuable thing in our lives and can grow everywhere and with every way and if it's true it can overcome every obstacle

Μια άλλη ζωή

Εδώ και μερικούς μήνες ασχολούμαι με το twitter , μιλάω με πολύ κόσμο από εξωτερικό , Ευρώπη αλλά και Αμερική , Καναδά , Αυστραλία.
Όλο αυτό το διάστημα μιλώντας με αυτά τα άτομα και μοιραζόμενη την καθημερινότητα τους νοιώθω σαν τον φτωχό συγγενή!

Το υποψιαζόμουν από παλιά αλλά το επιβεβαίωσα με αυτή μου την εμπειρία. Δεν υπάρχει σύγκριση στις υποδομές που έχουν , στο περιβάλλον που ζουν , στο πόσο εύκολη κάνει το κράτος αλλά και ο συνάνθρωπος τους την ζωή τους , στην ποιότητα ζωής που ζουν!

Μου λένε όλοι οι ξένοι, ζηλεύουμε που ζεις Ελλάδα κ αναρωτιέμαι εγώ γιατί? Η Ελλάδα είναι όμορφη και έχει ένα υπέροχο καιρό αλλά αυτά μόνο δεν αρκούν για να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς και με ποιότητα.

Από που να ξεκινήσω , από τους κρατικούς μηχανισμούς που κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν την ζωή σου δύσκολη έτσι και κάνεις το λάθος και τους χρειαστείς?
Από τις υποδομές που είναι σχεδόν ανύπαρκτες ? Είτε μιλάμε για αθλητικές εγκαταστάσεις είτε για οτιδήποτε άλλο.
Από τις συγκοινωνίες μας που εκτός του μετρό τίποτα άλλο δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε?
Από τον διπλανό μας που νομίζει ότι όλοι οι δρόμοι του ανήκουν και μπορεί να μιλάει στο κινητό και να οδηγεί ή να βάζει alarm και να σταματάει όπου θέλει?
Από τον διπλανό μας που δεν έχει υπομονή και πάει να σου "φάει την θέση" στην ουρά? Η που μιλάει μεγαλοφώνως στο θέατρο και στον κινηματογράφο? Και άμα τολμήσεις να κάνεις παρατήρηση θα σε βρίσει κιόλας?
Από τα ασφαλιστικά ταμεία μας που τα πληρώνουμε μια ζωή και σύνταξη θα πάρουμε , δεν θα πάρουμε?

Χτες μου είπε κάποιος , αν μπορούσαμε να μαζέψουμε τον ήλιο μας να τον βάλουμε σε μπουκάλια να τον πουλάμε , θα λύναμε τα προβλήματα μας!
Μα και πάλι! Ριζική αλλαγή θα ερχόταν?

Γιαυτό σας λέω όχι απλά φτωχός αλλά πάμφτωχος συγγενής! Και οι ημέρες περνούν και όλο πιο συχνά θέλω να φωνάξω , θέλω να φύγω , να πάω αλλού!

Σκόρπιες σκέψεις

Περπατάω και σκέφτομαι, κάθομαι , οδηγώ , γυμνάζομαι , σκέψεις έρχονται και φεύγουν.. Καμμιά φορά παραμιλάω κιόλας και ας διακινδυνεύω να θεωρηθώ μη φυσιολογική.
Τι είναι το φυσιολογικό άλλωστε, ποιος το ορίζει? Ποιος βάζει τα στάνταρντς?
Αυτές τις σκέψεις λοιπόν είπα να τις φωνάξω εδώ!

Το έκανα και παλιά στο χαρτί , ας το κάνω και τώρα στην εξελιγμένη του μορφή.
Προοδεύει ο κόσμος, ας ακολουθήσω και εγώ. Πήρα αρχικά κινητό τηλέφωνο , μετά ψηφιακή μηχανή και τώρα γράφω σε blog αντί σε χαρτί.