Παραθυράκι της ψυχής

Πάντα έγραφα.. από παιδί. Καλά, άσχημα, σκέψεις, αισθήματα παίρνανε μορφή στο χαρτί και ζωντάνευαν, εξορκίζονταν, ανάσαιναν..
Κάτι σαν προσωπική εξομολόγηση.. εξομολόγηση στον ίδιο σου τον εαυτό.. ανοίγεις ένα παραθυράκι και κοιτάς μέσα και μετά το αφήνεις ανοιχτό, μπαίνουν λουλούδια, βγαίνουν ευωδιές.

'Εκλεισα τα μάτια απόψε πλάι στη θάλασσα, αφέθηκα, άδειασα.. άκουγα μόνο το κύμα να σκάει στην ακροθαλασσιά. Αφουγκραζόμουν..  Και δεν υπήρχε τίποτα άλλο.. Η θάλασσα και εγώ μόνο και αυτός ο ρυθμικός ήχος των κυμάτων.. 

 Την λατρεύω την θάλασσα. Εξημερώνει και εξαγνίζει την ψυχή μας.. Παίρνει τις έγνοιες , φέρνει τα όνειρα.. Στοχάζεται και ταξιδεύει.. 
'Ηρεμη, άγρια, μια αύρα μαγική..